vokallitulumba

Bakıyorum sessizce bacağımdaki çürüğe kenarları yeşil,ortalarına doğru bulanık bir sarılık.Bakmaya devam ediyorum birşeyler değişmeye başlıyor.Kaldırıp kafamı izliyorum.Hayır etrafım değilbacağımda bir hareketlilik var.Tekrar indiriyorum gözlerimi.yeşillik artıyor yavaş yavaş.Şimdi ayak parmaklarıma kadar geldi.İstemsiz bir şekilde gülmek ve çığlık atmak istiyorum..delirmiş,akıllanmış gibi sanırsam bitkileşiyorum.Vücudumun yeşermesi yetmiyormuş gibi çürükte debir anormallik var.Kırmızı,mavi,mor,turuncu kıpırdanıyor içinde.Nefesim patlıyacakmış gibi boğazımda kalakaldı.Oturduğum yerde yükseliyorum sanki. Kollarım yok oluyor ,tutunamıyorum hiçbiryere,hiçbirşeye.
.........Çürük şişmeye başladı,biraz biraz yükseliyor bacağımdan ayrı olmak istiyor gibi.Beynim küçülüyor ve çürüğün içine giriyor.ne var ki burda boş bir toprak parçası,bir tek ben varım.konuşamıyorum.Sonra.......sonra birden içinde gördüğüm renkler geliyor.O kadar hızlılar ki,başımı,omzumu,ayaklarımı sıyırıp geçiyor herbiri.O kadar şaşkınım ki.......bir tanesi bittiğinde diğerini bekliyorum.tutmak istiyorum herbirini.tutup insanlaştırmak.yakalarsam birini ölür müyüm acaba.Onun yerine ben geçsem o insan olsa.katiyetle olmaz mı?ne oldu şimdi? Ben düşünürken renkler gelmiyor artık.Çok uzaktan kırıntılarını görüyorum sadece.bir gökkuşağı gibi ulaşılmazlar.
..........bastığım toprak hareketleniyor şimdi o da çürüğüm gibi şişiyor.adım atmıoyorum hiçbir tarafa,ben üstündeyken şişiyor.Şimdş o kadar gergin ki yüzeyi,saydamlaşıyor.gözlerimi dayıyorum pürüzlü tenine.
Ne mi görüyorum?
kaçan renklerim bir çiçek olmuş.Sonra aklıma bir duygu çarpıyor ilkel bir güdü.Neden benim değil?kalbimle beynim bir fırtınadaymışçasına canım yanıyor.Tırnaklarımı hafifçe saydam yüzeye geçirmeye başlamışım bile..yapmak istemiyorum aslında, çiçeğin soluduğu havayı kirletmek bana göre değil.
AMA BEN DE DİĞER İNSANLARIN HIRSLARINDA ERİTTİM RUHUMU..........